Karl Marx

Gepubliceerd op 4 mei 2020 om 23:12

De onlangs overleden econoom Professor Arnold Heertje over Karl Marx

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Nog maar even voor de duidelijkheid.

Wat betekent links en rechts in de politiek?

Links en rechts zijn twee termen die heel vaak worden gebruikt in een politieke context. Links en rechts staan voor richtingen binnen het maatschappelijk ideaal. Linkse of progressieve politici zijn bekend vanwege vooruitstrevende of progressieve ideeën. Rechtse of conservatieve politici op hun beurt zijn behoudend. Zij hechten aan structuur en staan open voor sterke leiders.

Waarvoor staat links en waarvoor rechts?

De aanduidingen links en rechts vormen nog steeds een belangrijk criterium om onderscheid in het politieke bedrijf aan te kunnen brengen. Politieke ideeën en opvattingen worden er mee geduid. Waar links gaat voor het gezamenlijk belang richt rechts zich vooral op het individu. Links wil vooral ook oog hebben voor de zwakkeren en minderheden, rechts plaatst het individu boven dat algemeen belang.

De geschiedenis van links en rechts in de politiek

Links en rechts ontstonden niet zomaar. Deze twee termen kwamen bovendrijven na de Franse revolutie. Op 1 oktober 1791 zaten immers alle verkozenen samen in de eerste Franse wetgevende vergadering na de revolutie. De verkozenen die een grondige verandering wilden, zaten links in het halfrond. Verkozenen die absoluut behoud wilden en het regime van de Franse koning 100% verdedigden, zaten rechts in het halfrond.

Weerspiegelen links en rechts nog de maatschappij?

De links-rechts-verhouding is een zeer gemakkelijke manier om een politiek debat te beschrijven en te begrijpen. Politici hoeven niet voor alle thema’s rechts of links te zijn. Het is perfect mogelijk dat een partijstandpunt rond de vluchtelingenproblematiek conservatief is, maar rond openbaar vervoer zeer uitgesproken links is. De meningen over links en rechts zijn erg verdeeld. Sommigen beweren dat deze opdeling niet gemaakt mag worden. Anderen beweren dan weer dat het links-rechts-verhaal zeer actueel is. Een ding is zeker. Eenmaal je als politicus beschouwd wordt als een rechts of extreemrechts man of vrouw, dan geraak je dat stempel moeilijk kwijt. Men moet ervan uitgaan dat links en rechts het politieke debat kunnen vereenvoudigen.

Conclusie van het links-rechts-verhaal

De linkse partijen vinden het heel erg belangrijk dat de overheid een belangrijke rol speelt in de samenleving, vooral bij het beschermen van de zwakkeren in de maatschappij. Rechtse partijen staan echter heel erg open over maximaal particulier initiatief, met andere woorden privatiseren van zoveel mogelijk overheids-diensten. Tijdens de economische crisis is duidelijk geworden dat er een groot verschil bestaat tussen linkse en rechtse partijen. Rechtse partijen willen vooral de belastingen verlagen, overheids-hervormingen doorvoeren en stevig bezuinigen. Dit beleid leidt er toe dat de gewone burger te veel de lasten moet dragen van de hervormingen en de grote vermogenden de dans kunnen ontspringen. Linkse partijen zien eerder heil in de spreiding van de bezuinigingslasten over de hele bevolking, inclusief de multinationals. Linkse politici zijn ook eerder geneigd om de belastingen te verhogen, in plaats van te kijken waar er bezuinigd kan worden.

Onfatsoenlijk

Hoe cynisch en ongeloofwaardig kan de rechtse politiek in ons land zijn. Men laat niet af om bij de klimaatdiscussie te wijzen op de kosten voor de ‘gewone mensen’. Een slim ‘ingevlogen’ argument om de burger te paaien, maar vooral met de bedoeling om over de rug van de ‘gewone mensen’ de eigen agenda na te streven; het belang voor bedrijven en industrieën. Onfatsoenlijk, vooral ook omdat rechts de afgelopen decennia niets heeft gedaan voor al die ‘gewone mensen’ die zich wekelijks tot de voedselbank moeten wenden.

Dit is het verschil in karakter tussen rechtse en linkse mensen

Karaktereigenschappen bepalen in hoge mate de keuze voor links of voor rechts. Mensen die zich nogal snel angstig of bedreigd voelen gaan al gauw voor rechts. Ze zoeken de vertrouwdheid van het bestaande, dus gedragen zich min of meer conservatief. Uit onderzoek blijkt dat bij conservatieve mensen het hersengebied dat primaire emoties zoals angst regelt actiever zijn dan bij progressieve mensen. Conservatieve mensen zoeken vooral zekerheid, daar waar progressieve mensen meer op ‘ontdekkingsreis’ gaan. Niet voor niets staat progressief voor vooruitgang. Logisch dus dat progressieve mensen vooral te vinden zijn in de beroepstakken waar ontwikkeling en vooruitgang de rode draad is, zoals de wetenschap, het onderwijs, de kunst.

Progressieve mensen zijn dus waarschijnlijker hoopvoller gestemd. Zij hebben kennelijk meer vertrouwen in morgen. Onderzoeken maken niet duidelijk of conservatieve mensen in het algemeen wat somberder zijn. Wel is uit een onderzoek van Yale gebleken dat als je mensen helpt om zich voor te stellen dat ze volkomen veilig zijn en dat er niets naars gaat gebeuren ze liberaler gaan denken. Je zou menen dat er dus wel een verband is tussen conservatief/pessimistisch en progressief/optimistisch. In ieder geval is het zo dat progressieve mensen zichzelf vaak optimistisch vinden en bovendien empathisch.

Ze lijken meer naar buiten gericht dan conservatieve mensen die graag naar zichzelf verwijzen in termen als betrouwbaar, ambitieus en verantwoordelijk. Mag dan de conclusie zijn dat progressieve mensen meer naar buiten gericht zijn dan conservatieve mensen bij wie een zeker egocentrisme de overhand heeft? Logisch dat het nadrukkelijk streven naar een rechtvaardigere wereld vooral van progressieve mensen moet komen.

Geen eigen mening

De mening van vandaag

Is die van gisteren, even na tien

De mening van morgen

Is vanavond te zien.

©Henk Witte

De dictatuur van de laksheid

In de wereld is geen plaats

Voor wie haar wil ontstijgen.

Niet elke verstotene is melaats

Maar de kudde heeft de meeste praats

En dat slechts door te zwijgen.